Δεν είχα ποτέ καμία βλέψη να γράψω κάτι.
Ούτε προσωπικές σκέψεις ούτε εμπειρίες ούτε τίποτα.
Αν χρειαζόταν ποτέ να γράψω κάτι αυτό ήταν συνήθως μερικές λέξεις από κάτι περίπλοκο που έπρεπε να ψιθυριστεί. Μετά βούλωνα το στόμα μου, πετούσα το μολύβι και άρπαζα το μαχαίρι.
Δεν είναι όλα στη ζωή εύκολα και πόσο μάλλον στη νεκροζωή.
Μοναδικός μου σύντροφος πάντα ήταν (πείτε το όλοι μαζί) "ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΚΑΒΛΙ" (μπράβο παιδιά μου) το οποίο στολίζω πολύ συχνά με αστερομουνάκια λες και είναι χριστουγενιάτικος κορμός. Προσοχή όμως γιατί αν δεν φοράς τα καλύτερα προφυλακτικά μπορεί να γεμίσεις μπαλίτσες, κορδονάκια και λοιπά περιττά στολίδια που μόνο μιζέρια και θεραπείες φέρνουν.
Όταν βυθίζεσαι στο κόσμο του Μουνιού πρέπει να ακολουθείς τρεις βασικούς κανόνες:
1. φοράς πάντα προφυλακτικό
2. κάνεις σκληρό μπάνιο μετά λες και ξύνεις τα υδραυλικά με γυαλόχαρτο και
3. γαμάς μέχρι να σε πούνε Αποτεφρωτήρα Μουνιών, Κώλων και λοιπών Σωματικών Κοιλοτήτων. Αν το Μουνί δεν πάθει αυτόματη ανάφλεξη, αν ο Κώλος δεν μυρίζει καμμένο λάστιχο και αν η Γλώσσα (σου και του συντρόφου σου) δεν γεμίσει φουσκάλες από τα εγκαύματα σίγουρα δεν κάνεις κάτι καλά.
Αλλά ας επιστρέψουμε στην Επιστροφή.
Όταν ο Χωστήρας μου έδωσε το μπλογκ του με κατέστησε αμέσως υπεύθυνο για την ομαλή ροή του και την εξαφάνιση παρασίτων που είχαν εισβάλλει για τα καλά μέσα στα κωλομάγουλα των σχολίων του και τον πηδούσαν μέχρι πρωίας.
Παρά τις αρχικές μου αμφιβολίες για το αν μπορούσα να γράψω κάτι παραπάνω από το "γεια, ήρθα να γαμήσω", με έπεισε ότι θα ήταν κάτι προσωρινό και ότι θα το ξανάπαιρνε πίσω σύντομα.
Το μπλόγκινγκ όμως είναι κάτι σαν το Μοναδικό Μουνί, αυτό το ελαφρά τριχωτό που μυρίζει ακόμα σαμπουάν και έχει αυτό το απαλό ροζ χρώμα, σαν σαπούνι μασαλίας με άρωμα Θαπονέσω;. Αυτό που όταν το δοκιμάσεις μια φορά, θες να το κακομεταχειριστείς ακόμα καμιά δεκαριά φορές μέχρι να γίνει κανονική γυναίκα. Έτσι λοιπόν έμαθα να μου αρέσει να γράφω και μάλιστα για έτοιμους αναγνώστες.
Άνοιξα σε εσάς το μυαλό μου για να διαβάσετε τις σκέψεις μου και να κάνετε εικόνα τα βίτσια μου.
Ίσως τότε να σταμάτησα νωρίς, αλλά αυτό εδώ είναι το δικό μου Σπίτι. Αυτό που θα το έχω για αυτές τις φορές που νιώθω ότι πρέπει να ινδαλματοποιηθώ στα μυαλά των αντρών και να γίνω αντικείμενο Αιδοιοτριψίας στα μυαλά των γυναικών.
Καλωσήρθατε στον υγρό και σκοτεινό μου Κόσμο
Ούτε προσωπικές σκέψεις ούτε εμπειρίες ούτε τίποτα.
Αν χρειαζόταν ποτέ να γράψω κάτι αυτό ήταν συνήθως μερικές λέξεις από κάτι περίπλοκο που έπρεπε να ψιθυριστεί. Μετά βούλωνα το στόμα μου, πετούσα το μολύβι και άρπαζα το μαχαίρι.
Δεν είναι όλα στη ζωή εύκολα και πόσο μάλλον στη νεκροζωή.
Μοναδικός μου σύντροφος πάντα ήταν (πείτε το όλοι μαζί) "ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΚΑΒΛΙ" (μπράβο παιδιά μου) το οποίο στολίζω πολύ συχνά με αστερομουνάκια λες και είναι χριστουγενιάτικος κορμός. Προσοχή όμως γιατί αν δεν φοράς τα καλύτερα προφυλακτικά μπορεί να γεμίσεις μπαλίτσες, κορδονάκια και λοιπά περιττά στολίδια που μόνο μιζέρια και θεραπείες φέρνουν.
Όταν βυθίζεσαι στο κόσμο του Μουνιού πρέπει να ακολουθείς τρεις βασικούς κανόνες:
1. φοράς πάντα προφυλακτικό
2. κάνεις σκληρό μπάνιο μετά λες και ξύνεις τα υδραυλικά με γυαλόχαρτο και
3. γαμάς μέχρι να σε πούνε Αποτεφρωτήρα Μουνιών, Κώλων και λοιπών Σωματικών Κοιλοτήτων. Αν το Μουνί δεν πάθει αυτόματη ανάφλεξη, αν ο Κώλος δεν μυρίζει καμμένο λάστιχο και αν η Γλώσσα (σου και του συντρόφου σου) δεν γεμίσει φουσκάλες από τα εγκαύματα σίγουρα δεν κάνεις κάτι καλά.
Αλλά ας επιστρέψουμε στην Επιστροφή.
Όταν ο Χωστήρας μου έδωσε το μπλογκ του με κατέστησε αμέσως υπεύθυνο για την ομαλή ροή του και την εξαφάνιση παρασίτων που είχαν εισβάλλει για τα καλά μέσα στα κωλομάγουλα των σχολίων του και τον πηδούσαν μέχρι πρωίας.
Παρά τις αρχικές μου αμφιβολίες για το αν μπορούσα να γράψω κάτι παραπάνω από το "γεια, ήρθα να γαμήσω", με έπεισε ότι θα ήταν κάτι προσωρινό και ότι θα το ξανάπαιρνε πίσω σύντομα.
Το μπλόγκινγκ όμως είναι κάτι σαν το Μοναδικό Μουνί, αυτό το ελαφρά τριχωτό που μυρίζει ακόμα σαμπουάν και έχει αυτό το απαλό ροζ χρώμα, σαν σαπούνι μασαλίας με άρωμα Θαπονέσω;. Αυτό που όταν το δοκιμάσεις μια φορά, θες να το κακομεταχειριστείς ακόμα καμιά δεκαριά φορές μέχρι να γίνει κανονική γυναίκα. Έτσι λοιπόν έμαθα να μου αρέσει να γράφω και μάλιστα για έτοιμους αναγνώστες.
Άνοιξα σε εσάς το μυαλό μου για να διαβάσετε τις σκέψεις μου και να κάνετε εικόνα τα βίτσια μου.
Ίσως τότε να σταμάτησα νωρίς, αλλά αυτό εδώ είναι το δικό μου Σπίτι. Αυτό που θα το έχω για αυτές τις φορές που νιώθω ότι πρέπει να ινδαλματοποιηθώ στα μυαλά των αντρών και να γίνω αντικείμενο Αιδοιοτριψίας στα μυαλά των γυναικών.
Καλωσήρθατε στον υγρό και σκοτεινό μου Κόσμο
Ο κόσμος σου είναι υγρός και σκοτεινός, το μουνί είναι υγρό και σκοτεινό, άρα ο κόσμος σου είναι μουνί.
ΑπάντησηΔιαγραφήθα επεκτείνω το συλλογισμό σου λέγοντας ότι το Δαιμονόκαβλό μου γαμεί μουνιά, αν ο κόσμος μου είναι μουνί -που σίγουρα έχω γαμήσει- εγώ είμαι το Δαιμονόκαβλο.
ΔιαγραφήΚαι αν υιοθετήσουμε την φιλοσοφία που λέει "Όλοι είμαστε αυτό που τρώμε" τότε όλα τα μουνιά είναι Δαιμονόκαβλο
Γουέλκαμ μπακ! Χαιρετίσματα στον Κθουλού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε βγάζετε έξω από τις καμπαρντίνες μου κάθε φορά που μιλάτε για τον Κ'τουλού (έτσι προφέρεται). Σας έχω πει ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Είναι κάτι που εφηύραν οι Μαμαδοδαίμονες για να διασκεδάζουν τα παιδιά τους πριν τα στείλουν στον αιώνιο ύπνο.
ΔιαγραφήΣε χαιρετώ κι εσένα μαθητευόμενε, Πρόεδρε. Χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω
Ι CUM bearing BEER. Women, you fuck your own.
ΔιαγραφήFMM
περνάω ήδη καλά...sorry δεν έχω ιδές ποιος είσαι και αν ήσουν κάτι πιο πριν...Σέβομαι το τώρα και το προμόσιον του Χωστήρα Keep blogging bitch..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίος υγρός και σκοτεινός ο κόσμους σου ότι πρέπει
Εισαι κουκλος τρελο μωρο!!
ΑπάντησηΔιαγραφή